Tak, to dziala tylko w przypadku, gdy dzieje sie od czasu do czasu, i gdy alkohol jest tylko dodatkiem do spotkania, a nie jego glownym tematem.

Boks, moze ona to kocha? Nie wiesz tego jeszcze, ale ja majac 17 lat tez diametralnie zmienilam swoje zycie. Podejrzewam, ze moja mama myslala podobnie. Bo ja chcialam miec pieniadze i zaczelam pracowac. Na studia przyszedl czas.

Nie martw sie, podejrzewam, ze dziewczyna glupia nie jest i sama dojdzie do tego co w zyciu chce. A moze osiagnie sukces w boksie?

Ja mam obecnie ochote wyjsc z domu i nie wrocic, nie uklada mi sie z moim partnerem, glownie z powodu roznic kulturowych i szlag mnie trafia, bo mialam wielkie z nim zwiazane nadzieje, a tymczasem chyba ludzie sie jednak podczas wspolnego zycia bardzo zmieniaja,

I jak tu nie siegnac po kieliszek rozowego wina, ehhhh 

a ja uważam,że leki to chwilowa pomoc. Bronku z tego co czytam Twoje posty to masz dużo siły i zaczeło coś w Twoim życiu sie zmieniać nawiązałeś  kontakt z bratem, byłeś u swojej mamy a wczesniej twierdziłeś że nie dasz rady.. Bronku  zadaj sobie pytanie co spowoduje lek czy po jego zażyciu zmieni sie coś w Twoim  życiu? czy to że go przyjmiesz zmieni  rzeczywistość w której żyjesz?. Z tego co piszesz to małymi kroczkami wychodzisz z doła a jak z niego już wyjdziesz to wiesz jakim bedziesz silnym facetem. Nie daj sie aby Twoje myśli wygrały bo tak naprawdę ciągle z nimi walczymy.Daj córce pokierować swoim życiem, to jej wybor, ona sama musi nauczyć sie co jest dla niej dobre, wspieraj ją, ona nie potrzebuje żebyś za nią żył, ona potrzebuje Twojego ramienia. Mama jest chora i nie zmienisz tego, oczywiscie możesz sie użalać ale nad kim nad sobą, czy nad nią? on, mama Twoja uwierz mi bedzie szczesliwa jak zobaczy swojego syna, który odwiedza ją z radoscią nie z przerażeniem i na pewno nie chciałaby abyś był z jej powodu nieszczesliwy.

Psycholog, psychiatra, mądre książki mogą dać Tobie  wskazówki, reszta zmian należy do Ciebie. Jak na razie bez fachowej pomocy udało sie Tobie pokonać schodek.

Powodzenia

Siemanko mi też się ostatnio żywcie wywaliło. Całe zło tego świata mi się na głowę zwaliło. Kobieta z którą pół życia spędziłem nową miłość sobie znalazła, dwa dni potem wyżucili mnie z roboty i na finał szybka wyprowadzka (dla akwarysty jest to droga przez męke). Przez ponad 2 miesiące kurowałem się wódka żyjąc  beznadzieji jaką sam se fundowałem. Wszystko co mnie wcześniej cieszyło nie dawało mi żadnej satysfakcj, stawało sie wręcz udręką. Desperackie poszukiwania miłości żeby zapchać powstałą pustke kończyły się awariami, co napedzało kolejne dołki. Można by marudzić bez końca. Czułem że znajomi też już mają dosyć mojego marudzenia i użalania się nad sobą.

Od tygodnia jestem trzeźwy:D 

Życie smakuje o wiele lepiej :P odzyskałem pewność siebie, dołki zniknęły, albo są bardzo delikatne. Postawiłem na rozwój artystyczny. Kupiłem sobie instrumenty muzyczne (sąsiadom się to nie podoba), zaczełem lepić z masy solnej i wśrud znajomych promuje gry toważyskie chińczyk, kalambury, twister. Można nie pic i się dobrze bawić. Troche swoją terapie dopomagam ziołolecznictwem ale z dużym umiarem, wiem że mało to chwalebne i naraża mnie na sankcje prawne dlatego nikogo nie namawiam i nie polecam. Mi to pomaga. Ale artterapia jest godna polecenia każdemu. 

 Głowa do góry 

W końcu trzeba się od dna odbić najlepiej zrób to TERAZ!!!

Powiedz co Cię boli kolego.

Zaraz coś zaradzimy.

Z tematu wynika tylko że jest Ci źle ale nie wiadomo czemu.

Chyba że nie chcesz o tym mówić.

Jutro rano jadę do niej do szpitala,faktycznie ona mnie potrzebuje,czort z tą pracą i tak mi nie idzie.

Bronek opowiem ci co czuje osoba chora na na raka bo nią jestem.Pragnełam żeby mąż mnie przytulił i powiedział że będziemy walczyć razem i że zawsze jest nadzieja i że wygramy a on mnię zostawił,największy żal mam właśnie do niego o to że niebył i niebędzie go przy mnie w momentach kiedy będzie mi potrzebne wsparcie i pomoc.nie potrafie zrozumięć tego że on jest słabszy psychicznie niż ja zresztą wielu innych rzeczy też.Więc bierz pupę w troki i leć do matki i rób dobrą minę bo to jest teraz dlaniej najważniejsze zresztą sam mówiłeś że wiara czyni cuda więc teraz znowu się uda życze wam tego z całego serca.

 To ja cię przytulę, telepatycznie chociażby.Zresztą ,słucham się Was wszystkich i staram się jak mogę.Wiem że cierpienia na tym świecie jest bez liku i że tego świata nie zmienię.Tyle tylko ,że to smutne -ta bezradność.

Czlowieku wez sie w garsc bo w koncu sie rozsypiesz,jesli sam tego nie bedziesz chcial to nie pomoze nawet najlepszy psycholog ani psychiatra.Malo kto w tych czasach nie ma problemow,mam je tez i ja,finansowe,malzeskie....mama mi zmarla na raka,moglabym wymieniac i wymieniac ale to sa moje problemy i sama sobie z nimi radze, nie uzalam sie nad soba tylko zmierzam sie z nimi.

  Corki na sile nie zmienisz postaraj sie pogodzic sie z tym Jej pomyslem na zycie,a co do mamy to badz teraz przy NIej tak jak Ona bywala przy Tobie,wykorzystuj kazda dana Wam chwile,zebys mogl to milo wspominac i zeby Jej w chorobie bylo razniej,popraw relacje z Zona bo moze w koncu zmeczy Ja ta sytuacja i odejdzie od Ciebie.Myslisz ze jak sobie wypijesz to pomaga?Mozliwe ale na chwile w koncu bedzie Ci malo i sie tak rozpijesz ze stracisz wszystko,alkoholizm to najgorszy nalog,przepijesz cale swoje zycie.Wydaje Ci sie ze panujesz a tu guzik.Zastanow sie powaznie nad soba i swoich zachowaniem.Moim zdnaiem to Ty potrzebujesz takiego porzadnego "kopa" 

:"Można odejść na zawsze, by stale być blisko." 

ks. Jan Twardowski 

 http://www.youtube.com/watch?v=mf52xZjb8ho 

Współczuję ....zawsze nam ich brakuje:( 

 ,,dobre uczynki nigdy nie ujdą  Ci na sucho"....to cytat nieznanego mi pisarza proste w słowie ale jakie wielkie w czynie..Bronek ja wierzę ,ze pozbierasz się , na podobieństwo Twojej kochanej Mamy....czego Ci serdecznie życzę.

Hej Bronku, czesc Staniu kochana

Do Bronka : zawsze bylam daleka od szufladkowania ludzi. Ba, wielokrotnie bylam zaczepiana na pogawedke wlasnie przez bezdomnych, ludzi naduzywajacych, bioracych narkotyki - jakos tak sie dzialo, ze jak np. stalam na przystanku to ta osoba do mnie podeszla i zaczela rozmawiac. Widzialam w tych ludziach wiele niespelnionych marzen, ambicji, duzo smutku, ale czasem i radosci. Kiedys rozmawialam z bezdomnym, ktory mi powiedzial : Pani, ja w domu to sie juz dusze, dzieciom dalem, sprzedali, nie mam dokad wracac. Opowiedzial mi o podrozach do Afryki, kiedy byl jeszcze nauczycielem - potem zona odeszla, on sie rozpil, stracil wszystko.  

Ile ta zona dla niego znaczyla? To jasno widac. A mowia, ze kobiety plec slaba, ja twierdze, ze to mezczyzni bardziej przezywaja, i chyba bardziej wewnatrz siebie. Bo my mamy prawo plakac, panikowac, miec tzw dolki, a facet ma byc facetem i jemu nie przystoi. Dlatego twierdze, ze pod tym wzgledem moze byc im trudniej.

Bronek ma racje, szufladkowanie kogos tylko dlatego, ze popelnil blad, albo wyglada tak a nie inaczej jest pomylka. Wielka sztuka jest umiec patrzec w glab czlowieka. A jaka wielka sztuka jest sluchac i naprawde slyszec. Ja wielokrotnie mam z tym problem, ale sie staram :) Gaduly juz tak maja.

Staniu droga, bez Ciebie to forum byloby znacznie ubozsze, jestes jak dobre opiekuncze ramiona, ktore otwieraja sie wtedy, kiedy potrzeba. I zawsze madrze doradzisz. 

Ten watek jest naprawde wartosciowy - pokazuje jak mozna sie dzwignac z naprawde czarnej dziury.

Bronek ! Do tablicy :) Opowiadaj jak tam u Ciebie. Co u corki, czy sprezentowales zonie przeslicny bukiet na Walentynki?