Daniel jest chyba osoba bardzo wrazliwa i nie koniecznie chce sie pogodzic ze swoja sytuacja, niby sie godzi a jednak mu cos tam przeszkadza.

Najtrudniej jest siebie zaakceptować, ale jak sie to zrobi mniej rzeczy zacznie  przeszkadzac.Swiata nie zmienimy, ludzi nie naprawimy...

Piszac o ofertach pracy dla niepełnosprawnych miałam na mysli zwykły rynek pracy, zwyklego pracodawce, ktory za zatrudnienie niepełnosprawnego dostanie z Pefronu dofinasowanie do twojego etatu, nie wspomne o innych ulgach ktore bedzie miał z tego tytułu, nie płaceniu podatku i innych  rzeczach na których sie nie znam.

To może jednak warto stanać na takiej komisji i uzyskac stopień niepełnosprawnosci?

W małych miejscowościach o kiepskim rozwoju gospodarczym, to moze byc wyjscie, jako niepełnosprawny szybciej znajdziesz prace, albo raczej pracodawca  ciebie znajdzie.

tak sobie czytam wasza dyskusje i jakos nie moge sie zgodzic z pewnymi kwestiami...

kiedy ukonczylam 18 lat poszlam na komisje ZUS, przyznano mi umiarkowany stopien niepelnosprawnosci i od tamtej pory pobieralam rente. smieszne to pieniadze, bo jakies 470 zl, ale w czasach studenckich to bylo fajne kieszonkowe, dawalo poczucie czesciowej niezaleznosci finansowej. nie widze w pobieraniu renty niczego uwlaczajacego - panstwo ma taki obowiazek - niech placi. lada dzien chyba przestane dostwac przelewy z ZUS, bo prawdopodobnie przekroczylam jakis tam prog dochodu w skali rocznej i swiadczenie mi sie nie nalezy.

nigdy nie wymachiwalam swoim orzeczeniem o niepelnosprawnosci gdzie sie dalo. znajomi nie wiedza, ze mam status osoby niepelnosprawnej, bo ja sie nie czuje niesprawna, czy do czegos niezdolna (a juz na pewno nie do pracy!!)natomiast jesli moglo mi to w jakis sposob przyniesc profity: ZUS, PFRON - czemu nie!! w pracy szef, ani nikt inny nie wie o moim problemie. nie widze potrzeby, aby kogokolwiek o tym informowac. jedynie w formularzu ZUS zakreslilam, ze pobieram rente, ale nikt z kadr mnie o szczegoly nie pytal.

na jedno oko nie widze od 24. roku zycia i jakos nic sie nie zmianilo. utrata wzroku w 1 oku nie rzutuje na zdolnosci intelektualne, nie zamyka przed Wami zadnych mozliwosci (poza pewnymi zawodami typu: pilot). nie bede Was wyzywac od NIEROBOW, jak to uczynila pyzunia, bo uwazam, ze to przesada. zdaje sobie sprawe, ze kazdy z Was mieszka w innym zakatku kraju, zyjecie w bardziej lub mniej zamoznych rodzinach, konczycie rozne szkoly i kazde z Was ma zupelnie inny start zyciowy. nie ma uniwersalnej rady. wiem, ze jest ciezko.

na pewno nie mozna siedziec z zalozonymi rekami i czekac na lepsze czasy, bo same nie przyjda!!kombinujcie. wszystko w Waszych rekach.

reszta przemyslen pozniej - spiesze sie na imprezke w gronie kolegow z pracy ;) trzymajcie sie!

Pyzuniu umiemy sie smiac, ale ten temat jest bardzo powazny.A dowodem jest własnie to, że chyba nikt sie nie obraził za tego ,,NIEROBA''

A nawiasem masz takie poglądy, ze nieżle rozruszałas towarzystwo.Brawo!!

A teraz dajcie spokój z tym komputerem, jest sobota.Oszczędzajcie oko (ha, ha)

Żal mi niektórych:((( Jesteście tu strasznie poważni, aż do przesady!! A "NIEROBY" było kwestią żartu, ale widzę, że niewiele osób potrafi się tu śmiać!!! Szkoda:(((

Czesc Pyzunia ! Swoim info chcialem wywolac dyskusje nad tym tematem...udalo sie !!! Stokrotne dzieki za Twoje wpisy ! Nie przeczytalem wszystkich komentarzy, lecz po pobieznym przegladnieciu musze powtorzyc - ludzie, naprawde nie jestesmy "gorsi" !!!!

...nie chce, aby zabrzmialo to balwochwalczo, ale wrocilem wlasnie z wysp kanaryjskich, spedzajac urlop jak normalny czlowiek...jezdze 3-4 razy do roku za granice  (w kraju prawie raz w miesiacu wyplywam w morze) kultywujac swoje (i syna!) hobby - wedkarstwo.

Uzalac sie nad soba mozemy w domu, przy szklaneczce whisky...a i to sugerowalbym bardzo rzadko....przeciez jestesmy normalnymi ludzmi (no moze nie do konca - pierwsze co zrobilem po powrocie, to sprawdzenie forum...), ktorzy niczym (naprawde!!!) nie wyrozniaja sie w spoleczenstwie! 

Niewazne, wies czy miasto - wyznacz sobie cel i daz do niego !

...na koniec, wiadomosc dla malkontentow - wcale nie pochodze z bogatej rodziny, wrecz przeciwnie, i jest to dodatkowa wiadomosc dla Was, iz jezeli sie chce - to mozna !

dokładnie wiem o czym piszecie Aga i Anastazja - mnie również ten problem dotyczy bo mieszkam w małej miejscowości jak Wy. Oczywiście że z mieszkając w mieście jest na pewno łatwiej chociażby właśnie ze względu na komunikacje.... pracowałem ponad pół roku w Warszawie mieszkając"kątem" u siostry - ale wiadomo - raz to że praca którą wykonywałem miała charakter dorywczy a dwa- ile mozna mieszkać u siostry?. U mnie na miejscu oczywiście nie ma szans - jest dokładnie tak jak piszecie.....jeszcze człowiek możeby się gdzieś chodz na troche wkręcił gdzieś - ale chol.er.ny wzrok ogranicza...zresztą co tu dużo mówić - normalnie widzący nie maja pracy - chybaże jadą za granice....a ja sobie nie wyobrażam jak miałbym sie odnależć za granicą jak na swoim podwórku jest ciężko...

 Nikt nie miał od razu lekko. Miałeś tę przewagę, że miałeś tam siostrę, a to już coś. Po dwóch miesiącach pracy można sobie już wynająć pokój i zacząc żyć na własny rachunek. Nie trzeba do tego rodziny z wielkim domem i załatwionej pracy. w ten sam sposób trafiłam do Poznania! Zaryzykowałam i było warto, a nie jestem sama, bo mam córkę w wieku szkolnym ( wtedy miała 5 lat!). I nikt mi niczego nie ułatwiał, nie załatwiał. Pracy poszukałam sama, w przeprowadzce pomagał mi tylko jeden kolega, dzisiaj mam mieszkanie, pracę, znajomych i mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa. I dumna z siebie, że nie dałam się zapędzić do kolejki po rentę, albo Zakładu Pracy Chronionej. Bo nie czuję się słabsza. Gdybym słabo widziała na drugie oko być może pisałabym inaczej, ale póki co, nie narzekam.

Niczego nie zbudowano od razu.  

Praca za granicą? Dlaczego nie! Tak samo jak nie możesz sobie wyobrazić wyjazdu, tak samo powinieneś być zdecydowany zawalczyć o swoje życie. Nikt Ci w zębach pracy nie przyniesie, ani za Ciebie nie pojedzie. Ja walczę o to, by mieć spokojną starość, móc pojechać do Afryki, gdy będę chciała, by mieć przyjaciół i szczęśliwe dziecko - oraz bym sama była kochana. Może nie w tej kolejności.

dobrze, że jest to forum, może to jest właśnie początek zmian? Po to tu jesteśmy, by się wzajemnie wspierać i mobilizować. 

bardzo bym chciala, abyscie wszyscy uwierzyli w siebie!!

czytacie tutaj, ze wielu osobom sie udaje - dlaczego nie mialoby sie udac i Wam!?

kazdy jest w stanie dojsc indywidualnie do swojego malego sukcesu, ale najpierw trzeba przestac sobie wmawiac: to nie dla mnie, nie dam rady, nie nadaje sie itp. ludzie, odwagi!!!!!!!!!!!! walczcie o siebie!!( kurcze, to troche banaly, ale nie wiem co innego moge Wam napisac)

po wypadku mialam reakcje depresyjna i fobie spoleczna - nie wychodzilam prawie z domu, nie jezdzilam autobusami, spotykalam sie tylko z najblizszymi. nigdy bym nie pomyslala, ze z moim charakterem dopadnie mnie taki stan. siedzialam w fotelu, czytalam ksiazki i myslalam: teraz to juz chyba czas umierac. az mi teraz wstyd haha ale jakos na przekor tym myslom pozdawalam kolejne egzaminy, skonczylam pisac magisterke, poszlam do pracy...paradoksalnie to wlasnie fakt, ze wyszlam do ludzi postawil mnie na nogi. na co dzien nie mysle o tym, ze moje oko wyglada paskudnie, ze  "zdrowe" oko choruje na jaskre i ma wade prawie -3. bardzo nie lubie o tym wszystkim pisac. odcinam sie od tamtych chwil. rozpamietywanie, czy ciagly zal do niczego nie prowadza. trzeba walczyc ze swoimi slabosciami, a nie je pielegnowac, aby urosly do rozmiarow demonow!!

wczoraj nowopoznany znajomy podczas wznoszenia toastu powiedzial: popatrz mi w oczy, ludzie powinni patrzec sobie w oczy, gdy wznosza toasty!! co mialam zrobic? spojrzalam. nie zakrztusil sie drinkiem ;)

tak sobie czytam wasza dyskusje i jakos nie moge sie zgodzic z pewnymi kwestiami...

kiedy ukonczylam 18 lat poszlam na komisje ZUS, przyznano mi umiarkowany stopien niepelnosprawnosci i od tamtej pory pobieralam rente. smieszne to pieniadze, bo jakies 470 zl, ale w czasach studenckich to bylo fajne kieszonkowe, dawalo poczucie czesciowej niezaleznosci finansowej. nie widze w pobieraniu renty niczego uwlaczajacego - panstwo ma taki obowiazek - niech placi. lada dzien chyba przestane dostwac przelewy z ZUS, bo prawdopodobnie przekroczylam jakis tam prog dochodu w skali rocznej i swiadczenie mi sie nie nalezy.

nigdy nie wymachiwalam swoim orzeczeniem o niepelnosprawnosci gdzie sie dalo. znajomi nie wiedza, ze mam status osoby niepelnosprawnej, bo ja sie nie czuje niesprawna, czy do czegos niezdolna (a juz na pewno nie do pracy!!)natomiast jesli moglo mi to w jakis sposob przyniesc profity: ZUS, PFRON - czemu nie!! w pracy szef, ani nikt inny nie wie o moim problemie. nie widze potrzeby, aby kogokolwiek o tym informowac. jedynie w formularzu ZUS zakreslilam, ze pobieram rente, ale nikt z kadr mnie o szczegoly nie pytal.

na jedno oko nie widze od 24. roku zycia i jakos nic sie nie zmianilo. utrata wzroku w 1 oku nie rzutuje na zdolnosci intelektualne, nie zamyka przed Wami zadnych mozliwosci (poza pewnymi zawodami typu: pilot). nie bede Was wyzywac od NIEROBOW, jak to uczynila pyzunia, bo uwazam, ze to przesada. zdaje sobie sprawe, ze kazdy z Was mieszka w innym zakatku kraju, zyjecie w bardziej lub mniej zamoznych rodzinach, konczycie rozne szkoly i kazde z Was ma zupelnie inny start zyciowy. nie ma uniwersalnej rady. wiem, ze jest ciezko.

na pewno nie mozna siedziec z zalozonymi rekami i czekac na lepsze czasy, bo same nie przyjda!!kombinujcie. wszystko w Waszych rekach.

reszta przemyslen pozniej - spiesze sie na imprezke w gronie kolegow z pracy ;) trzymajcie sie!

 Dla pracodawcy zatrudnienie niepelnosprawnego jest bardzo korzystne - zmniejsza obowiazkowy odpis na PFRON, jest to dodatkowym atutem przy ocenie pracownika. Moze warto to jednak zglosic ?

Wojt:

tiza:

tak sobie czytam wasza dyskusje i jakos nie moge sie zgodzic z pewnymi kwestiami...

kiedy ukonczylam 18 lat poszlam na komisje ZUS, przyznano mi umiarkowany stopien niepelnosprawnosci i od tamtej pory pobieralam rente. smieszne to pieniadze, bo jakies 470 zl, ale w czasach studenckich to bylo fajne kieszonkowe, dawalo poczucie czesciowej niezaleznosci finansowej. nie widze w pobieraniu renty niczego uwlaczajacego - panstwo ma taki obowiazek - niech placi. lada dzien chyba przestane dostwac przelewy z ZUS, bo prawdopodobnie przekroczylam jakis tam prog dochodu w skali rocznej i swiadczenie mi sie nie nalezy.

nigdy nie wymachiwalam swoim orzeczeniem o niepelnosprawnosci gdzie sie dalo. znajomi nie wiedza, ze mam status osoby niepelnosprawnej, bo ja sie nie czuje niesprawna, czy do czegos niezdolna (a juz na pewno nie do pracy!!)natomiast jesli moglo mi to w jakis sposob przyniesc profity: ZUS, PFRON - czemu nie!! w pracy szef, ani nikt inny nie wie o moim problemie. nie widze potrzeby, aby kogokolwiek o tym informowac. jedynie w formularzu ZUS zakreslilam, ze pobieram rente, ale nikt z kadr mnie o szczegoly nie pytal.

na jedno oko nie widze od 24. roku zycia i jakos nic sie nie zmianilo. utrata wzroku w 1 oku nie rzutuje na zdolnosci intelektualne, nie zamyka przed Wami zadnych mozliwosci (poza pewnymi zawodami typu: pilot). nie bede Was wyzywac od NIEROBOW, jak to uczynila pyzunia, bo uwazam, ze to przesada. zdaje sobie sprawe, ze kazdy z Was mieszka w innym zakatku kraju, zyjecie w bardziej lub mniej zamoznych rodzinach, konczycie rozne szkoly i kazde z Was ma zupelnie inny start zyciowy. nie ma uniwersalnej rady. wiem, ze jest ciezko.

na pewno nie mozna siedziec z zalozonymi rekami i czekac na lepsze czasy, bo same nie przyjda!!kombinujcie. wszystko w Waszych rekach.

reszta przemyslen pozniej - spiesze sie na imprezke w gronie kolegow z pracy ;) trzymajcie sie!

Dla pracodawcy zatrudnienie niepelnosprawnego jest bardzo korzystne - zmniejsza obowiazkowy odpis na PFRON, jest to dodatkowym atutem przy ocenie pracownika. Moze warto to jednak zglosic ?

fakt ale pracodawcy boją się przyjmować z jednym okiem !wiem to na swojej skórze!! 

 

 

 

Nie zgodze sie z Toba! Trafilas na jakiegos debila! Biznes to biznes - dla pracodawcy naprawde skutkuje to duzymi oszczednosciami... poza tym, taki pracownik jest o wiele bardziej lojalny; pewnie, ze w CV nie musisz tego zamieszczac, lecz na rozmowie kwalifikacyjnej warto o tym wspomniec.... jezeli oprocz tego atutu masz  merytoryczne predyspozycje do danej pracy, kazdy (normalny!) szef przyjmie Cie z otwartymi rekoma !

Wojt:

mwa150519@wp.pl:

Wojt:

tiza:

tak sobie czytam wasza dyskusje i jakos nie moge sie zgodzic z pewnymi kwestiami...

kiedy ukonczylam 18 lat poszlam na komisje ZUS, przyznano mi umiarkowany stopien niepelnosprawnosci i od tamtej pory pobieralam rente. smieszne to pieniadze, bo jakies 470 zl, ale w czasach studenckich to bylo fajne kieszonkowe, dawalo poczucie czesciowej niezaleznosci finansowej. nie widze w pobieraniu renty niczego uwlaczajacego - panstwo ma taki obowiazek - niech placi. lada dzien chyba przestane dostwac przelewy z ZUS, bo prawdopodobnie przekroczylam jakis tam prog dochodu w skali rocznej i swiadczenie mi sie nie nalezy.

nigdy nie wymachiwalam swoim orzeczeniem o niepelnosprawnosci gdzie sie dalo. znajomi nie wiedza, ze mam status osoby niepelnosprawnej, bo ja sie nie czuje niesprawna, czy do czegos niezdolna (a juz na pewno nie do pracy!!)natomiast jesli moglo mi to w jakis sposob przyniesc profity: ZUS, PFRON - czemu nie!! w pracy szef, ani nikt inny nie wie o moim problemie. nie widze potrzeby, aby kogokolwiek o tym informowac. jedynie w formularzu ZUS zakreslilam, ze pobieram rente, ale nikt z kadr mnie o szczegoly nie pytal.

na jedno oko nie widze od 24. roku zycia i jakos nic sie nie zmianilo. utrata wzroku w 1 oku nie rzutuje na zdolnosci intelektualne, nie zamyka przed Wami zadnych mozliwosci (poza pewnymi zawodami typu: pilot). nie bede Was wyzywac od NIEROBOW, jak to uczynila pyzunia, bo uwazam, ze to przesada. zdaje sobie sprawe, ze kazdy z Was mieszka w innym zakatku kraju, zyjecie w bardziej lub mniej zamoznych rodzinach, konczycie rozne szkoly i kazde z Was ma zupelnie inny start zyciowy. nie ma uniwersalnej rady. wiem, ze jest ciezko.

na pewno nie mozna siedziec z zalozonymi rekami i czekac na lepsze czasy, bo same nie przyjda!!kombinujcie. wszystko w Waszych rekach.

reszta przemyslen pozniej - spiesze sie na imprezke w gronie kolegow z pracy ;) trzymajcie sie!

Dla pracodawcy zatrudnienie niepelnosprawnego jest bardzo korzystne - zmniejsza obowiazkowy odpis na PFRON, jest to dodatkowym atutem przy ocenie pracownika. Moze warto to jednak zglosic ?

fakt ale pracodawcy boją się przyjmować z jednym okiem !wiem to na swojej skórze!!

 

 

 

Nie zgodze sie z Toba! Trafilas na jakiegos debila! Biznes to biznes - dla pracodawcy naprawde skutkuje to duzymi oszczednosciami... poza tym, taki pracownik jest o wiele bardziej lojalny; pewnie, ze w CV nie musisz tego zamieszczac, lecz na rozmowie kwalifikacyjnej warto o tym wspomniec.... jezeli oprocz tego atutu masz merytoryczne predyspozycje do danej pracy, kazdy (normalny!) szef przyjmie Cie z otwartymi rekoma !

 

z wieloma sie spotakałam pracodawc.szukalam cos z ksiegowsc.,zwiazane poprostu sie boja i nawet jeden był to zakład pracy chronionej powiedziała pracodaw.,ze ona nie bedzie brac odpowiedzialnosci na siebie ja sobie tego nie wymyslilam hehe

 

Przykro mi, ze do tej pory nie udalo Ci sie....ale probuj dalej ! Nie poddawaj sie! Na pewno w niedlugim czasie znajdziesz cos atrakcyjnego !