Drogie panie jak malujecie okolice oka czyli powieki, rzesy itd to nie przeszkadza wam nadmiear wydzieliny z oprotezowanego oka  czuzby u Was bylo z tym idealnie i czysciutko bo mi to wiecznie sie cos saczy.

Czytam, że większość z Was ma zasiłek pielęgnacyjny z opieki społecznej? Kto może go dostać i na jakie spełniać warunki, bo pierwszy raz o tym słyszę??? Możecie coś napisać lub wrzucić jakiegoś linka odnoszącego się do nas?

Jeśli autor postu ma 7 lat pracy to dostałby rentę, ale jeśli nie miałby przerwy (powyżej 18 m-cy bez świadczeń) pomiędzy pracą a chorobą.

Ja miałam dwa razy przyznaną rentę inwalidzką: najpierw w 2005 na 3 lata, i teraz w marcu 2008 roku na kolejne dwa lata. Oczywiście musiałam stawić się dwa razy na Komisję Lekarską w Zusie i po "badaniu" Pana (i) orzecznik dostałam grupę i rentę inwalidzką.

 Kornelia zgadzam się z Tobą całkowicie, że bardzo wiele zależy od orzecznika, ale jeśli ktoś nie ma lat pracy to nie dostanie renty choćby komisja miała takie najszczersze chęci.  Myślę, że powinnaś się odwoływać, że nie dostałaś grupy, bowiem nam jednoocznym należy się lekki stopień niepełnosprawności i to jest w wytycznych lekarzy orzeczników, którymi mają się oni kierować w przyznawaniu grupy. Doznałaś nieodwracalnego uszczerbku na zdrowiu i komisja powinna wziąść to pod uwagę.

Dla mnie równoznaczne jest: częściowa niezdolność do pracy (lekki stopień) = renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Myślę, że jak ktoś spełnia  warunki do jej uzyskania i złoży wniosek to rente dostanie, jeśli ma lekki stopień niepełnosprawności. Chyba, że ktoś ma komisje lekarskie tylko w celu wydania grupy, np w Poznaniu Powiatowy Zespół ds Orzekania o Niepełnosprawności (kiedyś na Kasprzaka, teraz  na Jackowskiego). Ja miałam Komisje w Zusie.

Ja za to uważam, że protezy szklane są najlepsze. Te z tworzywa - robione w Łodzi to moim zdaniem są koszmarne, tzn. ciężkie, wypełniają cały oczodół przez co oko jest dużo większe i rzuca się bardzo innym  w oczy, są matowe i przez to odcień jest inny niż w prawdziwy oku. Poza tym ja ciągle miałam po tej protezie zaczerwienienie, swąd straszny, a po około 4 godzinach noszenia musiałam ją wyjąć bo nie wytrzymywałam z bólu. No i cały czas czułam, że mam obce ciało w oku.

A protezy szklane są lekkie, mają oblask podobny jak w oku prawdziwym, no i nie wypełniają dogłębnie każdej ścianki oczodołu przez co wcale ich nie czuć w sobie.

Minusem szklanych jest podobno to, że łatwo mogą się potłuc, ale ja noszę już ją 2,5 roku i ani razu mi nie wypadła ani się nie potłukła. Trzeba poprostu bardzo uważać przy myciu.

Szczerze??? To gdybym nie spotykała się z obecnym teraz moim mężem przed tym zanim wycięli mi oko to nie sądzę, że bym kogoś znalazła. No chyba, że jakis desperat szukający koniecznie kogokolwiek. Ale ja miałabym chyba za dużą barierę. Zbyt dużo mam kompleksów  z powodu mojego wyglądu z protezą.  Ale myślę, że chodzi to też głównie o charakter. Ale jeśli ty jako facet nie masz problemów z akceptacją siebie to może uda ci się spotkać  tę jedyną, która pokocha cię takim jaki jesteś. Powodzenia.

"nie chodze na basen przede wszystkim",  

Racja - zapomniałam o basenie.

Widzę, że nie jestem sama  kobietki. Ale ciekawa jestem jak faceci to odczuwają - czy oni też mają takie kompleksy, czy tylko my baby mamy takie problemy z samym sobą.

Sztuczne oko mam od prawie trzech lat i czasem wydaje mi się, że zaakceptowałam swój stan, ale jak się głębiej zastanowię to tak naprawdę mam duże kompleksy związane z moim wyglądem.  A mianowicie:

- nigdy nie wyjdę z domu bez okularów. Mimo, że ich nie potrzebuję - są to zerówki, co prawda fotochromowe, ale w pomieszczeniu widać moje oczy dokładnie, ja jednak czuję się w nich bezpieczniej, tzn. jakby "schowana" Przez to nienawidzę chodzić do dentysty, bo muszę zdejmować okulary i on widzi mnie z bardzo bliska.

- nigdy nie pokazałam się mężowi bez protezy i nie zrobię tego

- nienawidzę, gdy ludzie patrzą mi oczy, a już w ogóle jak sprawdzają jaki mam kolor oczu

- a jak muszę patrzeć ludziom w oczy to mróżę oko z protezą, żeby jak najmniej widzieli, a proteza daje wrażenie, że oko jest większe.

-unikam maksymalnie znajomych, którzy znali i widzieli mnie z moimi dwoma oczami. Boję się, że zauważą różnicę i spytają.

- niecierpię mówić o mojej niepełnosprawności, gdy pytają mnie o nią, np na rozmowie kwalifikacyjnej o pracy

- pozowanie do zdjęć jest okropne,  zanim jakieś zaakceptuję to skasuje najpierw kilka pierwszych zdjęć z moim wyglądem.

- bardzo, bardzo rzadko zdejmuję protezę, bo nienawidzę swojego widoku oka bez niej. Robię to tylko głównie z konieczności.

 Oj, pewnie znalazłoby sie jeszcze wiele kompleksików, ale czy tylko ja jest takim chodzącym kompleksem, czy wy całkowicie pogodziliście się ze swoim wyglądem. Ciekawa jestem bardzo?

Witam!

Jestem 28 letnią kobietką z jednym oczkiem... Oko miałam usunięte prawie 3 lata temu z powodu czerniaka złośliwego. Wcześniej przez 1,5 roku toczyłam walkę o uratowanie oka i zlikwidowanie wroga przez naświetlanie płytką radioaktywną. W całym tym nieszczęściu spotkało mnie szczęście, bo w trakcie leczenia wyszłam za mąż za super gościa a po usunięciu oka zostałam mamą ślicznej, zdrowej panienki. Kocham życie i codziennie dziękuję Bogu, że jeszcze istnieję w ziemskim wymiarze i że mam dla kogo żyć. Witam Was serdecznie!

A na forum trafiłam przez przypadek. Szukając ogłoszeń o pracę wyświetliła mi się ta stronka. Szkoda, że jak zaczęłam chorować było tak mało informacji dla jednookich.