Mam na imie Irek,  jestem autorem tego serwisu, moją historię możecie przeczytać tutaj.  Myślę, że miałem sporo szczęścia, że sprawy mojej operacji potoczyły się tak jak o tym możecie przeczytać.
Perspektywa operacji usunięcia oka dla wielu, co zrozumiałe, jest szokiem. Naturalna w tej sytuacji jest potrzeba poszukiwania wszystkich informacji na ten temat, kontaktu z osobami które znalazły się w podobnej sytuacji, poznania możliwości współczesnej medycyny w tym zakresie, a także procedur, kosztów i formalności.  Tymczasem, wiedza wielu (pewnie większości) okulistów nie jest kompletna w kwesti współczesnych możliwości protezowania oczodołu, ponad to w Interncie też trudno cokolwiek zanleźć, brakuje miejsca gdzie można nawiązać kontakt z innymi osobami które utraciły oko. 

Mam nadzieję, że ten serwis wypełni tę lukę,  a forum będzie miejscem gdzie będziemy mogli wymieniać się doświadczeniami, wiedzą i pozanć się na wzajem.

W tym dziale zachęcam do powitania i przedstawiania się.

Witam

jestem mamuśką dziewczynki po siatkówczaku.

Znalazłam tu dużo interesujących mnie informacji. Na pewno będę stałą bywalczynią tej strony :)

 pozdrawiam serdecznie

Marto i Moniko, witajcie na forum!

Wyobrażam sobie, że myśl o protezie oka, którą na dodatek można (i czasem trzeba) sobie wyjmować z oczodołu, może was w tej chwili przerażać, bo faktycznie, brzmi to trochę jak opis sceny z filmu grozy. Ale jak już przejdziecie to wszystko, zobaczycie, że strach miał wielkie oczy, że na prawdę nie jest tak źle, a osoby wokół nas nie zauważają, że coś jest nie tak.

Ja przed operacją nie stresowałem się zbytnio, tylko na dzień przed załapałem lekkiego tripa, za to moja dziewczyna miała dokładnie takie same obawy jak ty Moniko, co do tego wyjmowania protezy, też wolała aby było to na stałe. Ale, wiesz, mimo że trochę straszne, jest to całkiem praktyczne ;). Mi epiproteza sama nie wypada, nieźle się rusza, i generalnie nie sprawdziły się moje najczarniejsze obawy, przeciwnie, jest lepiej niż myślałem. W moim przypadku nawet lepiej niż przed operacją.

Jak czytam jesteście na dobrej drodze aby wszystko przebiegło najlepiej jak to jest możliwe - dr Jaworski to świetny fachowiec, a my na forum zapewnimy wam wsparcie moralne i będzie dobrze :)

To mnie również wypada się przywitać ;)

Jestem Agnieszka, mam 24 lata, jestem w sytuacji podobnej jak większość osób tutaj, ale jeszcze nie zdecydowałam się usunąć oka i wstawić protezę. Myślę o tym i dlatego trafiłam na tę stronę. Cieszę się, że w ogóle powstała (thx Irek ;))

Będę tu zaglądać i ewentualnie chętnie dołączę się do tworzenia strony- o ile tylko czas mi na to pozwoli. Pozdrawiam serdecznie wszystkich :)

Witajcie jednooczni Siostry i Bracia

Mam na imię Jacek ,pochodzę ze Szczecina  

I mnie dotknęła ta nieszczęsna tragedia utraty wzroku jednego oka ,chociaż zawsze myslałem ze  mnie to dotyczyc nigdy nie będzie

Po nieszczęśliwym wypadku obudziłem sie  pięknego zimowego wieczora 1997 na szpitalnym OIOMie i pani doktor swiecąc mi latarką po oczach poinformowała mnie ,ze na skutek atrofii nerwu wzrokowego lewe oko nie dojrzy juz nigdy swiatła dziennego :(

Zupełny traf sprawił ,ze znalazłem sie na tym forum i ciesze sie ze zapewne zyskam nowych, wirtualnych, przyjaciół  

Witam wszystkich.

Z zainteresowaniem na stronie iponu przeczytałam o nowej stronie, która mnie dotyczy, bowiem od kiedy pamiętam a więc od prawie 30 lat nie widze na 1 oko i jest to dla mnie poważny problem, ale jestem osobą optymistycznie nastawioną do życia i wiem że nic nie mogę w tym zakresie zmienić. Nigdy nie odzyskam wzroku w tym oku ponieważ  mam uszkodzony nerw wzrokowy. Bogu dziękuję za dar widzena choć jednym okiem.

Jestem szczęśliwa, że istnieje ta strona i mogę poznać ludzi o podobnym losie.

Pozdrawiam 

Duśka z Pomorza

Witaj Duśka na naszych stronach!
Też uważam, że trzeba myśleć pozytywnie i nie przejmować się tym na co nie mamy wpływu. To pewnie truizm, ale nie zaszkodzi go przytaczać na przekór wszystkim pesymistom :)

A Kornelii za załatwienie newsa na Iponie trzeba będzie przygotować jakiś order :)

Witam;)Ja również postanowiłam dołączyc do Waszego miłego grona. Jestem "mamuśką" 6 letniego Kuby,który od urodzenia nie widzi prawym okiem (zanik nerwu wzrokowego). Niezmiernie się cieszę,że udało mi się trafić na tą stronkę, ponieważ bardzo cięzko na jakiekolwiek konstruktywne informacje na temat jednoocznosci w necie.

Pozdrawiam serdecznie. Alicja

Witam wszystkich.

Mnie również dotknęła utrata wzroku jednego oka. Bywało ciężko ale teraz wydaje mi się, że daję sobie z tym radę.  

Miło, że powstała taka strona.

Pozdrawiam serdecznie.