Drodzy Piraci ;)

Niewiedziec czemu czytając jeden z Postów Marty86 odnośnie kompleksów i basenów (bez obrazy )przypomniała mi się śmieszna historia banalna ale prawdziwa jakies 4 lata temu na własne urodzinki zafundowałem sobie wycieczkę do Bułgarii wraz  z kuzynem .Jako,że piratem jestem od 16 roku życia nie mam juz wielkich kompleksów na tym tle! ale do żeczy pływając w hotelowym basenie w oczekiwaniu na kolację wraz z kuzynem podjąłem jego wyzwanie i zaczelismy wspólne nurkowanie na odległośc (chodziło o to kto dalej przepłynie pod wodą) Po pierwszym wygranym etapie i chwili przerwy dotarlismy do powtórki i próby bicia rekordu ! no i wtedy to przegrałem z kretesem ,pod koniec drugiej szerokości basenu wydychając niechętnie powitrze wyszło ono(powietrze) przez oczodół wypychając protezę;) no i tu zabawa się zaczeła do okoła masa ludzi a ja z kuzynem w poszukiwaniu ''igły w stogu siana'' trzymając się na przemian za brzuch ze śmiechu i przerażenia zarazem i zasłaniając oko,którego nie było w oczodolePo kilkunastu minutach wytężania wzroku mojego i kuzyna tracąc już nadzieję myśląc o proszeniu obsługi hotelowej o wspólne poszukiwaniu .Wygrałem i znalazłem zagubione oko!!!To był moj ostatni wyczyn jako nurka teraz nurkuje ale nie do przesady! ;)Mam nadzieję,że potraktujecie to jako śmieszną historię a nie przechwałki czy oczekiwanie na poklask to poprostu historyjka z życia pirata! :) pozdrawiam Wszystkich!zwłaszcza Martę_86 !Jesteś piękną kobietą !nie trac życia na kompleksy!Kamil

Ps.if błąd=dyslekcja:)

Przygoda z słupem jest niezła:)

Ja chyba nie jestem na tyle uprzejmy bo jakoś jeszcze słupa nie przpraszałem, ale w ludzi, owszem, zderzam się czasami - normalka.

Epiproteza też się może w oku przekręcić - ale rzadko mi się to zdarza - wyglada to wtedy idiotycznie - totalny zez rozbierzny :). Najgorzej jak w miejscu publicznym nagle dopada watpliwość czy epiproteza się nie przekręciła a dookła nie ma lustra, ale takie problemy miałem na początku - teraz już potrafie wyczuć palcem czy epiproteza siedzi w oku poprawnie.

Mamuska, nie jest tak źle. Naprawdę da się żyć.

Widząc dobrze też zdarzało mi się wpaść na kogoś.

Chodzi tylko o braki w widoczności ze strony niewidzącego oka i brak widzenia przestrzennego. Córcia sobie będzie dobrze radzić, z pewnością.

Też mam córkę, ma 7 lat. Mamy w ogóle są wymagające :) 

Ja nigdy tak nie miałem bo oka nie mam od urodzenia, więc się przyzwycziłem.

Co innego jak ktoś miał i stracił, no wtedy może być gorzej, domyślam się.

Witaj Roberts, fajnie widzieć ciebie na forum :)

Co do wątku,  to też czasem łapałem się na tym, że mówiłem coś w rodzaju: "oglądałem ten film jednym okiem", dopiero po chwili zdając sobie sprawę z absurdalności tego stwierdzenia w naszej sytuacji :)

ja zaś przecierając okulary przeciwsłoneczne ,z całym pietyzmem czyszcze oba szkła,dopiero jak na nos je założe ,to wiem że prace mogłem sobie o połowe uproscic

na wszelakich imprezach w trosce o pełne kieliszki nikt juz nie krzyczy ''Jacek polej'' :))

dziele sie spostrzezeniami, jako niewidzaca od urodzenia:)

nie mam problemow z wylewaniem napojow-gdybym wiedziala, jak widza ludzie obuoczni, stwierdzilabym, ze ja chyba tak widze-oczywiscie jedno oko pracuje za dwoje ;) nie mam problemow z przemieszczaniem sie (jesli juz na cos wpadam, to z roztargnienia, a nie wady), wyzej wspomniane nalewanie napojow nie sprawia mi zadnych problemow, robie to calkiem normalne.

nie wiem, moze u mnie tak to sie 'wyksztalcilo'? lepiej tego, niestety, nie potrafie wyjasnic ;)

nosze okulary, wiec na pierwszy rzut oka (;)) moja wada nie jest tak widoczna, no, chyba, ze mam je przekrzywione, wtedy widac. 

co do humorystycznych sytuacji, to też miałem kilka:

- w pracy moi najbliżsi współpracownicy wiedzą co jest na rzeczy i czasami jak ktoś na spotkaniach powie żebym "rzucił na coś okiem" , to udaję że chwytam się za protezę i rzucam przed siebie, za pierwszym razem śmiechu było co niemiara, albo odpowiadam ze owszem mogę ale tylko jednym, dystans najważniejszy

- jak na potrzeby pracy robiłem uprawnienia na wózki widłowe - na  tzw psychotestach musiałem właśnie popisać się zmysłem przestrzennym i tu pojawił się problem - za nic nie mogłem uzyskać żądanego wyniku - ustawienie 3 suwaków w jednej płaszczyźni, ale poradziłem sobie, jak pani egzaminatorka nie patrzyła, to poprosiłem koleżankę żeby ustawiła suwaki we właściwym położeniu - uff udało się i śmiechu było sporo

- pod jakimś mniejszym marketem zaparkowałem w dość ciasnej luce, facet, który próbował sie tamtędy również przecisnąć, jak zobaczył mnie wysiadającego z samochodu z daleka drze się "panie coś pan slepy jesteś?!", ja niewiele myśląc (trochę zagotowany byłem tego dnia) przechodząc obok jego auta płynnym ruchem wyjąłem protezę i schowałem ja do kieszeni, odpowiadając mu krótko "Tak!" Zobaczyć jeszcze raz jego minę - bezcenne! Nic się więcej nie odezwał tylko odjechał.

 niedogodności: prawko  - w sumie z lekarzem nie miałem problemów, najpierw na 5 lat, potem juz dali mi bezterminowo, tak jak poprzednicy ograniczone pole widzenia nadrabiam ruchliwością głowy,

tak jak Czarek teraz już bezwiednie noszę lekko przekrzywioną głowę, aby widzieć większy obszar przed sobą,

jako że oko straciłem w wieku 5 lat z nalewaniem płynów nie mam najmniejszych problemów

na treningu dość często zdarza mi się dostać od sparingpartnera z prawej ręki, szczególnie prawy hak, którego przy trzymaniu gardy nie mam szans zauważyć

Na koniec dodam, że mój teściu również jest jednooczny (stracił gałke oczną w wyniku pobicia) i pewnego dnia woła mnie do łazienki i prosi o pomoc, pytam co się stało? - podczas toalety oko wyślizgneło mu się i wpadło do niezakratowanego wtedy odpływu wody w umywalce, ale mieliśmy ubaw. Dwaj piraci grzebią w zlewie w poszukiwaniu zaginionego oka.  

Ot tak ode mnie w temacie humorystycznych sytuacji.

Serdecznie pozdrawiam

Jarek

ja zawsze kończę z naszywanymi łatkami na kurtkach bo często idąc nie ocenie dobrze odległości i wpadam na furtki lub inne bramki a wtedy trach i dziura gotowa... ale za to łatanie idzie mi już bardzo sprawnie

nie trafianie do szklanki też czasem się zdarzy choć zdecydowanie częściej wysypuję w takich sytuacjach cukier 

nawet nie wiem kiedy nauczylam sie na nowo odnajdowac w przestrzeni, ale poczatki byly frustrujace...

nalewanie plynow do szklanki-owszem, ale problem tkwil raczej w ocenie, ile tego plynu w kubku jest, niz w samym celowaniu do naczynia. na dzien dzisiejszy czynnosc opanowana do perfekcji ;)

schody...udalo mi sie spasc, czy potknac (juz nie pamietam) podczas pierwszego starcia ze schodami ruchomymi w centrum handlowym. obecnie smigam po schodach bez zastanowienia i badania ich wysokosci itp

muchy i inne owady latajace - do tej pory nie jestem w stanie okreslic, w jakiej odleglosci ode mnie robal sie znajduje. chyba wynika to z faktu, ze szybko sie porusza i moj mozg nie ma czasu na przeanalizowanie ruchu tego fruwajacego malenstwa wobec jakiegos przedmiotu, ktory stanowilby punkt odniesienia. no trudno-polowanie na muchy sobie odpuscilam ;)

poniewaz po utracie widzenia w oku mialam wrazenie, ze ten ubytek dyskwalifikuje mnie w wielu dziedzinach zycia, jestem na etapie testowania i przekonywania sie, ze to bzdura.  ostatnio ucieszyl mnie fakt, ze udalo mi sie manewrowac kajakiem i omijac wszelkie przeszkody, a siedzialam z przodu i do mnie nalezala ocena sytuacji ;)

o, gram jeszcze w badmintona! a balam sie, ze z lotka bedzie jak z muchami ;)

poniewaz jestem zwolenniczka czarnego humoru i dystansu do siebie, zdarza mi sie rzucic zart w stylu:

kumpela: sluchaj, na koncert to wezmy lornetki, bo w tym dalekim sektorze nic nie zobaczymy... 

ja: wez lornetke, mnie wystarczy luneta. 

pozdrawiam! 

Ja nie widzę na lewe oko od urodzenia, więc raczej nie mam problemów z nalewaniem płynów czy też oceną odległości ale...

Wchodzenie w słupy i w ludzi to norma, szczególnie przy wysiadaniu/wsiadaniu do autobusu/tramwaju, bo ludzie myślą, że ich widzę, a tu klops... Czasem, gdy mi humor dopisuje, a wpadnę na kogoś z lewej strony uśmiecham się szeroko i mówię: "przepraszam, mój błąd, nie zerknąłem w lewe lusterko".

Lubię też używać zwrotów: "rzucę na to swoim okiem", "jak na moje oko..." bo mają wtedy takie dosłowne znaczenie :D

Znajomi twierdzą, że rozbrajający jest też tekst: "musimy porozmawiać w troje oczu".

Witam wszystkich, mam na imię Anka i nie widzę od 8 lat na lewe oko.Poza domem nie wpadam na słupy,ludzi itd.-jakoś się staram i mi wychodzi.W domu jest już zupełnie inaczej.Tak sie czuje bezpiecznie,że tracę czujność.Najczęściej wpadam na futryny z całą siłą rozpędu -skutki długo widoczne.

Hello !

Nie widze na prawe oko od urodzenia więc nie mam problemów z płynami itp. tylko czasem wpadam na ludzi na ulicy ale nie tylko my mamy takie problemy, każdemu zdarzyło się w życiu wpaśc na kogoś na ulicy to jest jak najbardziej normalne. Najbardziej denerwuje mnie kiedy znajomi chcą się ze mną przywitać w szkole, nadstawiają policzek z prawej strony a ja dopiero po chwili orientuje się o co chodzi. Ci którzy dobrze mnie znają zawsze najpierw mówią cześć Beata i wtedy nie ma żadnego problemu. Haha ostatnio mój szwagier próbował mi wytłumaczyć jak to jest widzieć obojgiem oczu, ale i tak nie potrafie sobie tego wyobrazić ;P 

A no i moje ulubione, też mam te akcje że czasem się zastanawiam czy trzymam głowę prosto, ale to chyba tylko takie wrażenie. Jak jest przy mnie w takim momęcie siostra to pytam się jej, a ona mówi zawsze że jest OK, więc przestałam od jakiegoś czasu o tym myśleć. 

Hahaha, ja też raz zapomniałam oka :)

Zdarzyło mi się też popłakać w kinie, wycierać oczy chusteczką, potem jak poszłam do wc, to się okazało, że moja proteza patrzy w zupełnie inną stronę, niż powinna. Ale taki kłopot mam tylko z protezą, gdy miałam implant, to epiproteza nie miała szans się przekręcić, tak ciasno siedziała. 

Moja córka już wie i cieszę się z tego. Nawet raz, jak przyprowadziła koleżankę z podwórka, weszła pierwsza do domu, tamtej kazała zaczekać w korytarzu, weszła i zapytała : mama, masz oko założone? bo koleżanka do mnie idzie! :D:D:D:D 

hmmm... ja nie widzę (tak prawie zupełnie) na lewe oko zaledwie od roku. Pierwszego dnia, gdy obudziłam się z odklejoną siatkówką, wstałam i niczego nieświadoma ruszyłam przed siebie. Chciałam wejść do łazienki ale weszłam we framugę drzwi, konkretnie się odbiłam i o mało nie złamałam nosa, który krwawił jak oszalały. Moja siostra sikała ze śmiechu, a ja nie mogłam się nadziwić jak to możliwe żeby wejść w ścianę. No, ale szybko się zorientowałam, że coś jest nie tak.

Niedługo potem poszłam z mamą na targ, gdzie dokonałam prawdziwego wandalizmu XD co stragan to o coś zahaczałam, na coś wpadałam, czy wchodziłam. Istny pogrom XD. Gdy weszłam na manekina, przy okazji tratując nim jakąś babcię :P matka odesłała mnie do domu, bo stwierdziła, że zaraz tu ktoś zginie :P

Kiedyś moja babcia (która też była jednooczna) w nowym sklepie rzuciła drobnymi w panią ekspedientkę. Śmiałam się z niej jak szalona, bo rzuciła te pieniądze z takim impetem, jakby chciała ją nimi zaatakować. Biedna kasjerka musiała po całym zapleczu zbierać pieniądze. I oczywiście nie wiedziałam, w czym tkwi problem, bo co to trudnego położyć pieniądze na tą "tackę". A niedawno zrobiłam dokładnie to samo XD.

A i jeszcze wspomnę, że oczywistością dla mnie jest, że zaliczam każdą głupią dziurę, czy krawężnik. A nowe schody to dla mnie masakra. Wejście po nich zajmuje mi tyle czasu. Wiecznie mam skręcone kostki (chociaż to nic nowego, bo wcześniej przez moje szaleństwa byłam poobijana) no a teraz ze ślepoty :P.

Ogólnie jestem teraz sierotą :P ale sierotą byłam całe życie, kiedyś przytrafiało mi się wiele poturbowań przez niewyparzoną gębę, czy szaleńczy tryb życia, a teraz gdy się uspokoiłam i uważam na siebie jak na jajko to i tak jestem poobijana jak zwykle :P

Uległem wypadkowi - stało się, straciłem prawe oko. Po miesiącu założono mi protezę w Warszawie na Modzelewskiego. Po kilku miesiącach zgłosiłem się do przychodni specjalistycznej okulistycznej po krople do tego oka. Lekarka przeczytała wypis ze szpitala o usunięciu gałki ocznej w obecności pielęgniarki. Po chwili pielęgniarka posadziła mnie do badania do odczytania liczb z tablicy, zasłaniając lewe (zdrowe) oko. Oświadczyłem wtedy, że ja nie mam prawego oka i nic nie widzę.  Wtedy ona zasłoniła mi prawy oczodół (z protezą) i kazała odczytać liczby z tablicy. Po co? Skoro i tak prawego oka nie mam :))) hahahaha..

Świetny wątek!

Ja już dawno temu nauczyłam wszystkich że chodzę/siadam/stoję po lewej stronie, żeby nie odwracać karkołomnie głowy. Nawet na własnym ślubie siedziałam po lewej stronie żeby lepiej kontrolować sytuację :P Trochę zdezorientowaliśmy tym rodzinę, bo zanim weszliśmy do kościoła dzieci któe miały nieśc obrączki były już ustawione na tradycyjnych pozycjach, czyli dziewczynka po prawej a chłopiec po lewej. I jak my weszliśmy w odwrotnym ustawieniu kuzynka błyskawicznie zamieniła je miejscami dla prawidłowego efektu :)

Trochę mnie wkurza jak na badaniu ostrości wzroku dają jakąs tekturkę do zasłonięcia drugiego oka. Zawsze odmawiam bo po co mi to.

Co do nalewania jestem mistrzynia w polewaniu nawet do małych kieliszków i raczej nie zdarza mi się marnować cennego płynu ;) A jeśli już to na pewno nie przez jednooczność.

Nie jeżdzę samochodem bo słabo widze tym lepszym okiem i nie miałabym do siebie zaufania w ruchu drogowym. Ale już jazda kosiarką samobieżną wychodzi mi znakomicie i naprawde precyzyjnie potrafię przystrzyc trawkę a nawet podriftować potrafię :P

Raz zdarzyła mi się sytuacja zagrażająca życiem. Przechodziłam z mężem przez przejście z sygnalizatorem. Zagadałam się z nim i kiedy tylko usłyszałam pikanie sygnalizatora ruszyłam ochoczo na jezdnię. Mąż pociągnął mnie zdecydowanie za rękę spowrotem na chodnik, bo okazało się, że to pikanie z sąsiedniego przejścia a ja ledwo nie wparowałam tuż pod samochód. Usłyszałam od męża słodką reprymendę "Co ty robisz. Przecież jeszcze widzisz."

Do nie dawna pisałam caps lockiem, bo kiepsko widzę.

Napisała do mnie koleżanka na onecie list w sprawie zadania egzaminacyjnego, tak wspólnie przez pocztę rozwiązywałyśmy to zadanie , ja caps lockiem a ona zwykłą czcionką.

W końcu pisze mi, że musi już kończyć, bo mąż chytrus wszedł do domu i znowu będzie truć, że szkoda prądu...

A ja przeczytałam Chrystus i się jej pytam Chrystus przyszedł? Chyba raczej  ksiądz, ale ksiądz w środę i w dodatku w maju. Dziwne zwyczaje macie w tym mieście.

Jak żeśmy się spotkały to miałyśmy ubaw po pachy- ach ten mój  sokoli wzrok .

Magda mialam kedys podobna sytuacje slowna z sasiadem.  U nas w Krosnie jest jedo takie osiedle nazwane od zakladu pracy  WSK   tam sa dzialki rekreacyjne ludzie sobie tak uprawiaja warzywa i owoce.

  Jednego razu szlam po kocyk mojego syna na dol do wozka po spacerze i po drodze wstapilam do sasiada na 1-wszym pietrze z koscmi dla psa.  Sasiad mnie zaprasza  a ja mu mowie ze ide po rzeczy do wozka - on mi na to, ze pojdzie ze pojdzie ze mna , bo juz ciemno  - ja mu powtarzam , ze nie trzeba, ze ja tylko po rzeczy do wozka   a on zrozumial, ze ja ide na porzeczki na WSK  i dlatego chcial isc ze mna zebym sama tych porzeczek na dzialce WSK po ciemku nie zbierala.   Co bylo smiechu!

 Hahaha, ale jaja :)